Het is woensdag 14 Juli. Precies een week geleden begon mijn reis. Best wel gek, ik heb al zo veel gezien. Aan de ene kant gaat de tijd snel maar aan de andere kant heb ik het idee dat ik hier al heel lang ben. Nog gekker is dat ik morgen op donderdag 15 Juli een jaar geleden terug kwam uit Noorwegen. Ik ben dus nog niet een volledig jaar in Nederland geweest.
Omdat ik deze dag niet zelf de ontbijtdienst heb kan ik lekker lang in de zon op het terras genieten van mijn broodje. Ontbijten doe ik vaak samen met Julia, daar slaap ik ook mee op een kamer. Ik zou van 10-16 uur met de kinderen zijn vandaag, dat plan is veranderd. Nu moet ik om 11:30 in de keuken beginnen omdat ze niet precies weten hoe druk het wordt moet ik er wel vanaf 11 uur zijn zodat ik gelijk kan helpen. Dus ineens heb ik de ochtend vrij. Het is een prachtige ochtend maar voor de middag en avond is regen voorspeld. Dan pak ik gelijk de wandelschoenen om deze vrije ochtend goed te gebruiken.
Ik wil niet te ver omdat ik nog best moe ben van gister. Op ongeveer 1 kilometer van de hut zit een grot in de bergen met fantastisch uitzicht. Daar wil ik wel heen. Alleen ik ga niet de hele wandeling doen want deze is best zwaar, het gaat recht omhoog de berg op. Meer klimmen dan wandelen op sommige stukken. Halverwege is ook goed. Daar zit ik dan. De grot kan ik al zien. Ik zit op een steen in het midden van het gras. Om mij heen zijn de vogels al druk bezig. Het klinkt zo rustgevend. De bergen zijn een heerlijke plek om te zitten. Ik kijk nog een keer omhoog naar de grot en denk ja, nu ben ik toch al halverwege, dan kan ik het net zo goed afmaken. Hoe verder ik kom hoe moeilijker het wordt. Het is niet echt een pad, het zijn meer losse stenen. Alle schaduw plekken zijn nog nat en dus ook best glad. Goed uitkijken dus! Op de foto’s die ik onderweg maakte kun je wel zien hoe steil het is. Op de foto waar ik zelf opsta staat een cirkel om de grot. Dit was vanaf mijn rust plekje in het gras.
Het uitzicht is fantastisch. Met elke stap zie ik nog meer. Steeds een beetje hoger met ondertussen wel wat pauzes. De wolken hangen nog in het dal maar de ochtend zon schijnt fel op de bergen.
Wauw wat kan je vanaf hier ver kijken. Het is echt heel mooi. De binnenkant van de grot is nat dus ik ga er niet zitten. Wel sta ik van het uitzicht te genieten en soms valt een druppel water op mijn hoofd. De afdaling is een stuk spannender. Met natte bergschoenen en losse stenen moet ik mij elke keer goed vasthouden om niet uit te glijden. Gelukkig gaat alles goed en sta ik weer veilig beneden. Totaal ben ik maar een half uurtje aan het lopen geweest en een uurtje weg geweest, wel zit er 220 meter hoogteverschil in. Even voor het beeld, de kerk van Vledder is 28 meter hoog. Nog even bijkomen en dan middag en avond in de keuken werken. Het was weer een drukke dag.
Hoera vandaag is mijn vrije dag! Ik slaap iets langer dan normaal en zit om 8:30 heerlijk op het terras in de zon met een broodje. Naast mijn ligt de kaart van de omgeving. Even een plan maken voor vandaag. In de ochtend is het zonnig en vanaf 12 uur is er veel regen voorspeld. Ik kan dus niet te ver weg gaan. Het huisje waar 12 in staat, vlakbij de 1 op het kaartje in de plek waar ik begin. Eerst is mijn plan om alleen naar de steirersee te lopen maar later ga ik toch de hele blauwe route doen en ga ook naar de schwarzensee.
De berg af, en weer omhoog. Ik ga eerst bovenlangs en dat is echt veel hoogte verschil, ik moet veel klimmen. Het is een zware wandeling maar het is het zeker waard. Het blijft maar omhoog gaan, of het gaat steil naar beneden om daarna net zo hard weer steil omhoog te gaan. De hele tijd kijk ik naar de tijd of ik het wel ga halen om 12 uur terug te zijn voor de regen. Hierdoor loop ik snel door en kijk niet genoeg om mij heen. Ik let vooral op het pad en dat ik mijn voeten op de goede plek neerzet. Dan realiseer ik mij dat dit gewoon een prachtige wandeling is en dat het niet alleen een weg is naar het meer maar dat de hele route zelf ook prachtig is. Mijn snelle voetstappen en het geluid van de stenen maken plaats voor stilte met alleen wat gezoem en gefluit van vogels en insecten. Wauw elke keer als ik het meer zie sta ik even stil. Het is zo mooi helder blauw en de bergen er om heen zijn zo hoog.
Ik ben super blij als ik het hek naar de Schwarzensee zien. Dat betekent dat ik hierna een heel stuk afdalen en daarna een vlak deel heb. Nog een paar stappen tot het bankje. Rust, zitten, water drinken en genieten. Het gras zit toch wat zachter ook al is het een beetje nat. De hele wandeling ben ik bijna niemand tegen gekomen. De wandelaars die ik tegenkwam heb ik vaak even mee gepraat. Hier zit ik ook weer heerlijk alleen. Beneden bij het meer zijn wat mensen aan het zwemmen. Het ziet er gezellig uit, af en toe hoor ik gelach en gespetter vanuit het water. Veel tijd om te blijven zitten heb ik niet. Door met de wandeling!
Het is een stuk minder zwaar om van de berg af te lopen, het is vooral goed opletten. Het waait een beetje en dat is fijn, ik heb het super warm! Ik blijf het zeggen maar wat een mooie plek. Het meer wat zo klein leek van bovenaf wordt steeds groter en ook steeds blauwer.Tussen de bomen en bloemen door zie ik steeds een beetje meer. Als ik op het strandje sta zie ik het verschil niet eens tussen het wandelpad en het water. Zo helder is het. Door de visjes die snel weg zwemmen als ik per ongeluk in het water stap zie ik het verschil. Langs het water lopen gaat snel, het had veel sneller gekund als ik niet na elke bocht was gestopt om een nieuwe foto te maken. Maar dat hoort erbij! Heel mooi hoor dat meer zo van dichtbij zien maar ik moet wel weer helemaal omhoog. Ik ben al dik 2 uur onderweg dus het omhoog klimmen wordt steeds zwaarder. Het is bijna 12 uur dus ik blijf wel stevig doorlopen. Onderweg spring ik nog over wat waterstroompjes en kom zo veilig boven aan. Zo even uitrusten voor de het volgende stuk, want ik moet nog een heel stuk omhoog! Mooi voor de regen kom ik terug op de berghut. In totaal was het bijna 8 kilometer met 264 meter hoogte verschil. De rest van mijn vrije dag gebruik ik om te relaxen, wat op te ruimen en natuurlijk de blogs schrijven! Daar gaan ook aardig wat uurtjes in zitten.
Op vrijdagochtend is het tijd voor de corona test. De afspraak stond eerst om 10 uur en omdat het best een stukje lopen is stond ik er al half 10 al klaar voor, de test was alleen verplaatst naar 10:20. Daarna gingen eerst de eigenaar en het spaanse meisje testen en moesten de kok en ik nog even wachten zodat de hut niet te lang onbemand zou zijn. Het is buiten super mistig en ik moet goed kijken waar ik loop. Het regent zachtjes en de stenen en het gras zijn glad. Wat nog wel goed te zien is zijn de gele bloemen, die ik echt overal!
Deze corona test gaat wel wat anders dan in Nederland. Na het controleren van de papieren en mijn id kaart krijg ik een zakje met 2 buisjes erin. De ene zit vol met zout water en de ander is leeg. Achter in de ruimte mag ik mijn mondkapje af doen. Daar moet ik eerst wat slijm ophoesten en daarna ongeveer een halve minuut met het zoute water gorgelenen. En dat zoute water is echt heel zout bah. De helft moet ik in het ene buisje uitspugen en de de andere helft in het andere buisje. Terug in het zakje waarin ze kreeg en daarna in een grote plastic zak doen. Zo dat ook weer klaar.
Als ik naar buiten stap zie ik dat het heel hard aan het regenen is. Door de stromende regen weer van de berg af terug naar de hut. Als ik binnenkom moet ik gelijk bezig want er is iets met de vriezer, Al het eten moet naar de kelder in een andere vriezer gebracht worden. Heel vaak de trap op en neer met zware kratten eten en wat niet in de vriezer in de kelder past moet in de gewone koelcel. De vriezer moet eerst helemaal ontdooit worden. Doordat de afvoerbuizen bevroren ware lekte het water en lag en een mega ijslaag op de grond. We hadden handdoeken met warm water op het ijs gelegd en warme theedoeken om de buizen gewikkeld. In de vriezer hadden we ook emmers met warm water gezet. Al deze dingen bleef ik vervangen zodat het warm bleef. Een warme theedoek in om een bevroren buis natuurlijk zo weer koud. Toen het water weer door de afvoerbuizen kon en al het ijs er uit was moest alles natuurlijk ook nog droog en schoon gemaakt worden. Weer een heel avontuur, de rest van de middag en avond ben ik in de keuken aan het werk.
Tik tik tik, het regent zachtjes tegen het raam. Het gaat steeds harder regenen en blijft ook de hele dag door gaan. Het wordt gelijk een stuk kouder in de hut. Gelukkig wordt ik door al die trappen op en af lopen wel weer warm. Wat ook goed helpt is lekker warme chocolademelk bij het ontbijt. Het allerbeste werkt toch gewoon door werken, door al het bewegen ben je zo weer warm! In de middag heb ik wel een lange pauze maar zin om naar buiten te gaan met dit weer heb ik ook niet echt. Er bestaat geen slecht weer alleen slechte kleding, maarja dan moet je wel die goede kleding mee hebben. En een regenpak stond voor deze zomer niet op mijn inpaklijst.
Na 2 dagen werken is er al weer een vrije dag voor mij ingepland. Een keer per week krijgen we een vrije dag, de rest van de week wordt het mooi weer met veel zon dus dan hebben ze iedereen nodig. Dan maar een vrije dag op deze regenachtige zondag. Zo veel vrije dagen heb ik niet dus ik ga er zeker het beste van maken! Ik slaap wat langer en sluit voor het ontbijtbuffet wordt opgeruimd om 9 uur nog net op tijd aan. Nog een keer kijk ik naar de weersvoorspelling, alleen maar regen. Net voor 10 uur wordt gevraagd of ik het busje naar de parkeerplaats kan rijden. Dan kan ik vanaf daar misschien wel gaan wandelen! Dat komt goed uit want het regent net wat zachter. Ik vind het nog steeds spannend om te rijden maar het gaat al veel beter. Door de mist en regen in de weg wat moeilijker te zien. Het voordeel is dat er nu niet zo veel mensen op de weg lopen. Maar een paar wandelaars kom ik tegen. Wat ik wel veel tegenkom is koeien op de weg! Voor de bocht hoor ik de koeien al. Ze zijn dan wel niet zichtbaar door de mist maar het geloei en de bellen hoor je van ver af. Even wachten. De koe neemt alle tijd om midden op de weg te blijven staan en zelfs even mooi te poseren voor de foto. Na een tijdje rijden staat er een hele groep koeien op de weg. Deze keer staat er ook al een auto voor mij te wachten. Ik weet niet hoe lang ze al staan te wachten maar veel geduld hebben ze niet. Ze stappen zo de auto uit en de regen in om de koeien van de weg te jagen. Het werkt wel! Een bocht verder moeten we alweer stoppen. Deze koe gaat gelukkig snel aan de kant.
Net als ik uit de bus stap barst het los. Wow wat een regen. Snel naar het afdakje op de parkeerplaats! Er staan hier wat bankjes en een brievenbus en een kaart en er zijn wc’s genoeg ruimte om te schuilen dus! De regent komt hard naar beneden. Ik kijk hoe het de grond raakt en weer op spat .Als ik deze bui afwacht zit hier nog wel uur. Gelukkig ga ik ondertussen met Nederland bellen en is de tijd zo weer voorbij. Door mijn poncho hoor ik de regendruppels zacht op het plastic vallen. Verder is het bijna stil. Door het natte gras in de onderkant mijn broek al snel nat. Toch stap ik vrolijk door. De ondergrond wisselt veel, berg op, berg af, gras, stenen, zand, asfalt, helemaal geen pad en natuurlijk de grote waterplassen waar ik overheen moet springen. Het wordt vandaag geen lange route. Wel is het een mooie en avontuurlijke route. De wolken vliegen echt voorbij. Wauw wat zien de roze bloemen er kleurrijk uit op de witte mistig achtergrond daar op de rand van het meertje. Als ik mijn camera pak om een foto te maken is de wolk al dichterbij gekomen en zijn de roze bloemen niet meer te zien. De druppels worden groter en komen steeds harder aan. Snel terug naar de hut. Mijn schoenen piepen haast onder het natte gras als ik van de berg afdaal. Waar normaal een stuk hout in het waterstroompje licht om over te steken zonder natte voeten is nu alleen maar water. Met een sprong naar het hout en gelijk door naar de overkant kom ik droog over.
Het belletje bij de deur rinkelt. Ik ben weer binnen. Snel droge sokken aan en weer door. De kok heeft ook vrij vandaag dus we gaan bij een andere bergrestaurant lunchen. Mijn handen zijn koud en nat van de regen maar warmen snel op door de kop warme chocolademelk die ik vast heb. Natuurlijk wilde ik die wel met slagroom, oja hier hebben ze ongezoete slagroom. Snel daarna wordt mijn schnitzel op tafel gezet hmmm dat is lekker! We lopen via de verharde weg terug, de regen maakt de afsnijroutes over het gras onbegaanbaar. De rest van de dag is niet heel bijzonder het is vooral kleren wassen en boekjes lezen.
Na een drukke dag werken schijnt de zon nog steeds. Het is een prachtige dag. Vandaag heb ik geen zin in dezelfde wandelpaden. Ik kies mijn eigen route. Volgens mij is het eerste deel niet een officieel pad maar meer een pad die de koeien gebruiken. Als ik over de heuvel ben sta ik alleen midden in een groot veld. Om mij heen alleen de zoemende bijen en de wind. De bloemen en het lange gras waait heen en weer. Ik kijk tegen de steile bergwand aan en ga even op een steen zitten. Wow, hier voel ik mij echt klein maar ook heel vrij. Het kleine pad blijf ik volgen tot ik bij een jagershutje aankom. Het ziet er verlaten uit, dan maar weer verder. Door het lange gras en het rotsachtige landschap kom ik steeds dichterbij het echte pad.
Waar ik naar onderweg ben is een meer. Het water hoor ik al stomen. Ik volg het geluid en kijk ineens uit over een groot grasveld vol met bloemen en kleine waterstroompjes die naar het grote meer leiden. Over de grote waterstroompjes liggen planken, daar stap ik makkelijk overheen. Weer wijk ik een klein stuk van het pad af. Het grote open veld in. De bloemen gaan maar heen en weer, het waait hard. Wanneer ik de berg weer op loop trekt het geluid van hard vallend water mij. Dit zou wel eens een waterval kunnen zijn! Een paar bochtjes later zag ik hem! Een kleine waterval die ook weer water naar het grote meer afvoerde. Op een rots ga ik zitten om van het geluid te genieten. Als ik op sta hoor ik een ander geluid. Een deel van mijn goede broek is aan de rost blijven haken, gescheurd! Het is niet ver meer naar de berghut. Nog langs een klein meertje die omringd is met gele bloemen en dan ben ik er al.
Vandaag is het feest. Het meisje wordt 5 hoera! Ik ben als eerste beneden want ik heb ontbijt dienst, het is al mooi versierd met ballon, vlaggetjes en een tafel vol cadeautjes. Hmmm we krijgen een cakeje bij het ontbijt. Het heeft de hele nacht geregend en nu regent het ook nog een beetje. Het terras kan ik dus nog niet klaarmaken. Als het later droog is en ik druk bezig ben buiten komen de koeien ook even goedemorgen zeggen. De rest van de dag ben ik met de kinderen. De vader moest vandaag “even” naar Duitsland voor zijn 2e vaccinatie. We blijven op de hut vandaag want iedereen is veel te enthousiast om met het nieuwe speelgoed te spelen. Wat is het handig om op een berghut te wonen met meer dan 50 bedden. Als er niemand op de slaapzalen slaap zijn er genoeg dekens en matrassen en plek om grote hutten mee te bouwen.
In de avond schijnt de zon zo mooi dat ik toch nog een rondje ga wandelen. Er is bijna niemand en ik geniet van de rust. In het gras kun je heerlijk zitten. Overal is wel wat te zien. Tussen het gras staan prachtige bloemen, er vliegen allerlei soorten beestjes voorbij, het uitzicht is prachtig en de lucht kleurt steeds meer oranje. Voor het donker wordt ga ik terug naar de hut. Het is hier zo mooi.
Cristel in scandinavië is natuurlijk een mooie naam voor de blog maar Oostenrijk ligt helemaal niet in Scandinavië.
De naam veranderen of niet? En als je een goed idee hebt voor een naam voor de website laat het dan vooral weten!
Prachtig verhaal Cristel, al lezend heb ik het gevoel dat ik met je mee wandel en ook de koeienbellen en waterval hoor.
Fijn dat je zo geniet van die mooie omgeving.
Wat een mooie verhalen, Cristel, dank je wel. Blijf genieten en ontdekken dan doen wij dat ook.
Cristel gaat verder, lijkt mij een mooie naam voor je blog, go go go, Cristel.
Tot de volgende verhalen.
Wat een verhaal, prachtige foto’s. Hoe gaat het daar met de corona daar, is daar net zoveel als hier of valt het mee.
Hoe vaak moet je daar testen?
Geniet lekker van je tijd daar, heerlijk om weer mee te lezen.
Christel op reis is wellicht beter, maar Christel gaat verder is ook een prima titel. Je hebt nu de smaak te pakken, dus Oostenrijk is ook vast niet je laatste land. Je maakt prachtige foto’s.
Christel, geniet lekker verder van je avonturen ?
Groet Chilaine
Cristel wat leuk zo je verhalen te lezen. Net of wij er echt bij zijn.