Oostenrijk

Er begint weer een nieuw avontuur, een nieuw verhaal.

Een zomer in de bergen van Oostenrijk

Druk druk druk, wat is er nog veel te doen voor school. Ik heb nog helemaal geen tijd om te kijken wat ik in de zomer ga doen. Tot er midden Mei ineens Oostenrijk op mijn pad komt. Au pair bij een gezin met een Nederlandse moeder en kinderen. De vader is Duits en ze hebben een berghut in Oostenrijk. Ze hebben een jongen van bijna 7, een meisje van bijna 5 en een jongen van 3. Het is half in de berghut werken zoals het schoonmaken van de kamers, in de keuken helpen met eten klaar maken, afwassen, ontbijt verzorgen en de andere helft natuurlijk voor de kinderen zorgen.

Dit is de website van de berghut.

http://www.grazerhuette.at/Nederlands-welkom/index.php/

Het is al heel snel Juli dus ik moet spullen pakken. Overal ligt wat, dit moet mee, dit kan beter thuis blijven, hmmm hier heb ik geen plek voor in mijn koffer… Misschien past het dan wel in de tas. Met een volle backpack, kleine koffer en dagrukzak stap ik woensdag middag 7 Juli in de auto in Vledder. Het tasje met belangrijke papieren en de camera hangen rond mijn nek. Zo moet ik er wel klaar voor zijn . Ja ik ben er wel klaar voor.

• 

Heel station Zwolle ligt eruit voor werkzaamheden. Dat wordt dan wel een hele lange reis met al die bussen die treinen vervangen. Dan maar met de auto naar Utrecht. Samen met papa en mama gaan we op tijd weg. Zo hebben we geen stress als we in de file komen en kunnen we nog rustig wat eten. Rond 16 uur vertrekt de auto uit Vledder. Na 2 uur rijden komen we in Utrecht aan. Lekker wat eten en nog wat foto’s maken voor het station. Natuurlijk gaan we ook op tijd naar het perron. Helaas staan wij waar de achterkant van de trein aankomt en is mijn coupe de voorste. Toch nog rennen met alle tassen en koffer tussen de mensen door! Ik struikel bijna over het opstapje maar ik sta ik de trein. Ik zit in een zit coupe met 6 stoelen. Mijn stoel is 105 en zit bij het raam. Als ik bezweet en buiten adem van het rennen aankom probeer ik de deur van mijn coupe open te maken, duwen, trekken, er gebeurt niks. Gelukkig helpen de twee Oostenrijkse meiden die er al in zitten met de schuifdeur. Oja opzij kan natuurlijk ook nog.

De koffers op het rek leggen gaat ook nog niet zo soepel. Er is een groot en een klein bagagerek boven de stoelen. De grote tas til ik op het bovenste rek en mijn handbagage koffertje op het kleine rek. Maar daar past ie niet in. Het kleine rek is te klein. Ik probeer nog of mijn grote tas dan in het kleine rek past in de ondertussen rijdende trein. Het is best zwaar tillen zo hoog op die rekken en mijn tassen zijn ook best zwaar. Uiteindelijk leg ik mijn grote tas in het grote bagage rek en mijn dagrugzak in het kleine rek en mijn handbagage koffertje onder mijn stoel. Dat past ook niet helemaal en steekt ongeveer de helft uit. Geen voeten op de grond dus maar voeten op de koffer. Gelukkig zit er nu nog niemand naast mij en kan ik lekker van alle ruimte gebruik maken.

Daar zit ik dan in de trein. Vertrokken om 19:35 uit Utrecht en als het goed is om 7:14 de volgende dag in Wels. Dus ik kan best lang blijven zitten. Vanaf Wels neem ik de trein van 7:45, nog een keer overstappen om 8:00 en dan kom ik om 10:15 in steinach idring aan. Vanaf daar nog 30 minuten met de auto en dan zijn we er.

Met een prachtige zonsondergang rijden we Nederland uit. Iets voor 22:00 gaan we de Duitse grens over. Dan wordt het al snel donker. Bij Keulen staan we bijna een uur stil. Ik hoop dat we vannacht dit uur vertraging er uit kunnen rijden anders haal ik mijn overstap niet.  Omdat de trein stil en uit staat wordt het ook erg warm in de trein. Slapen is dan niet zo fijn.  Het slapen gaat niet super goed,om het uur komen we wel weer bij een station, felle lichten, deuren die open en dicht gaan, mensen die in de trein komen. Rond een uur of 1:00 stapt er in Duitsland nog iemand in onze coupe. Elke keer als ik wakker wordt kijk ik gelijk of de vertraging al minder is geworden.

Gelukkig is het in de ochtend al een stuk minder geworden. de trein komt nu om 7:38 aan in de plaats van 7:14. Daarmee kan ik nog steeds de overstap van 7:45 halen, alleen ik moet wel snel zijn. Half rennend over station Wels zoek ik het goede perron. Hoera ik heb het gehaald! Na 10 minuten in deze trein stap ik over naar mijn laatste trein. Daar kan ik heerlijk blijven zitten tot 10:15. Het enige wat ik nu nog moet doen is bij het goede station uitstappen. Nou dat komt wel goed! Nu heb ik tijd om wat te eten en drinken. Ondertussen zie ik de bergen steeds hoger worden. Wow wat mooi. Hoge bergen met mooie groene grasvelden of zelf soms meren aan de onderkant. Prachtig! Ik zou wel uren in deze trein willen zitten met dit uitzicht. Tunnel in, tunnel uit, het ene uitzicht nog mooier dan de ander.

Als ik aankom staan ze al op mij te wachten, de moeder van het gezin met de jongste, we gaan nog langs hun huis in het dal om wat spullen op te halen en rijden daarna naar de alm. Haarspeldbocht na haarspeldbocht, en kan het nog steiler omhoog? Het is een heel avontuur om boven te komen. Het is een populair wandelgebied. Bij een parkeerplaats van ongeveer een half uur lopen van de hut mogen normale auto’s niet verder. Wij wel want wij wonen daar. Aangekomen op de berghut mag ik gelijk in de automatische auto achter het busje aanrijden naar de parkeerplaats en daarna weer terug. Zo de eerste keer rijden in de bergen ook weer gehad.

De kinderen hebben vrijdag de laatste dag kindergarten voor ze vakantie krijgen. Ze blijven daarom met hun moeder in het dal slapen waar de kindergarten is. De twee oudste heb ik dus nog niet gezien. Die komen vrijdagmiddag naar de hut.

Bij de berghut ga ik eerst even uitrusten, het was een lange reis. Ook pak ik mijn koffer uit. Ik slaap samen op een kamer met een spaans meisje die hier ook werkt, zij werkt hier al een week en blijft tot begin augustus.

In de middag trek ik mijn bergschoenen aan om een mooie wandeling te gaan maken. Ver hoef ik niet te lopen want al na 10 minuten sta ik op dit prachtige uitkijkpunt! Het is de Steirersee. Hoge bergen en heldere meren. De natuur is hier prachtig.

• 

• 

Als avondeten krijgen we wat over is in de keuken. Ik krijg een bratwurst met brood. Hoera dacht ik, dat is lekker! Maar toen bleek het de speciale pittige peper bratwurst te zijn. In inimini stukjes met veel slokjes water en brood krijg ik het op. Hoera voor de bratwurst, als het maar niet weer de special spicy bratwurst is. Die hoef ik niet nog een keer.

Ik zit echt hoog in de bergen op de Tauplitzalm op een hoogte van 1.620 meter. Het wordt al vroeg mistig. Nog even helpen in de keuken met het bestek sorteren en dan is de dag al weer bijna voorbij. Ik ga nog even op het teras staan. Het is mistig en koud maar dat is oke, het is er mooi. Ik zie maar een paar koeien door de mist maar ik hoor wel veel koeienbellen. Het wordt toch wat te fris buiten. Binnen bespreken we alvast de volgende dag. Dat wordt mijn eerste echte werkdag.