Het is ochtend. De laatste ochtend. Het voelt een beetje gek. Aan de ene kant willen we graag naar huis maar aan de andere kant zitten we nog met ons hoofd in Zweden. Hoe kan het dat deze dagen zo snel voorbij zijn gegaan. Dit is ook weer iets wat gek voelt. Het ging zo snel maar het voelde ook alsof we nooit wat anders hebben gedaan.
Door goed teamwork zitten we binnen een uur in de busjes. Een van de deelnemers heeft broodjes gesmeerd. Deze eten we tijdens het rijden op. We zijn Denemarken al weer uit voor we het doorhebben. De eerste stop in bij een McDonalds in Duitsland. Dit wordt onze eerste macbreakfast ervaring. Review: Gek want ze doen een ei in een bakje en dan een broodje met niks er naast. Waarom doen ze het niet gelijk op brood? De caramel koffie is zonder caramel. Volgens Robin is het een een grote tegenvaller. Nienke had wel lekkere thee. Kees had patat en een hamburger want dan kan nooit tegen vallen.
In de busjes proberen we te slapen. Soms lukt het maar soms ook niet. Bij hamburg is er veel file. Ook lijkt Hamburg op hamburger. Daar hebben we wel zin in. Maar de volgende stop duurt nog even.
Bij de volgende stop halen sommige mensen wat eten. Wij hebben nog wel genoeg eten van de Zweedse super markt. Wel doen we weer een coole dance party bij de busjes. Dat is wel fijn na de lange zit.
Het landschap begint steeds saaier te worden. Dat betekent dat we steeds dichter bij Nederland komen. Ook staat Groningen al op de bordjes. Nu komt het afscheid toch wel heel dichtbij. Dat is erg jammer. Deze week samen met 15 fantastisch deelnemers en 5 fantastisch leiding voelde zo goed. Na de eerste dag was het al alsof we elkaar jaren kende en de beste vrienden waren. Zo voelt het nog steeds. Vrienden voor leven krijg je uit zo’n kamp. Het was fantastisch.
We rijden de parkeerplaats op bij station Groningen. De busjes gaan uit en wij zullen er dan ook wel uit moeten. Er zijn treinen die gehaald moeten worden dus het afscheid gaat snel. Er wordt nog een verhaaltje gedaan en iedereen krijgt de verdiende mission possible Zweden badge. Dan komt de afscheidsronde. Er worden veel handen geschud en knuffels gegeven. De leiding wordt nog een keer extra bedankt. Wat hebben we er samen een tof kamp van gemaakt. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Ups en downs maar in een woord fantastisch. Veel van de mensen gaat naar scout in. Het grote scouting evenement in September. We beloven elkaar om daar weer af te spreken. Ook zijn er nu al plannen voor de reünie. We kunnen toch niet zonder elkaar.
Dit is het moment dat iedereen zijn eigen kant weer uit gaat. Voor ons is die kant eerst de wc en dan de Starbucks.
Met koffie in de hand stappen we de auto in. Onderweg naar huis. Het kamp is afgelopen maar in ons hoofd blijven we dromen van het mooie Zweden.
Wat een bijzondere en avontuurlijke ervaring. Jullie kunnen trots zijn op jezelf! Dit samen ervaren geeft een bijzondere band en veel waardevolle herinneringen.
Mission Possible…een gave manier om je grenzen te verleggen!!
Bedankt dat we dit via deze leuke verhalen en foto’s mochten mee beleven?